Dagje in bed :-(

Gisteren was het helemaal mis met mijn buik, maag, darmen wat weet ik ...Ik had al last van veel scheetjes moeten laten en ook steeds boertjes die niet prettig roken. Het was alsof mijn eten niet meer kon verteren en mijn buik voelde ook erg opgezwollen. In elk geval was ik gisternacht aan de diarree geraakt en gisterochtend was het goed mis. Ik heb nog wel ontbeten met haverpap hoewel het me eigenlijk al tegenstond.. Mijn dagelijkse banaan heb ik door de pap gedaan, maar daar werd het niet beter van. Erwerden een soort wentelteefjes gebakken die ik welheb laten staan. Na het ontbijt weer naar bed gegaan maar het was al snel goed mis Ik liep finaal leeg en had krampen enzovoort. De hulp in huis heeft medicijnen voor me gehaald bij de apotheek want het was waarschijnlijk veroorzaakt door niet goed gewassen sla die ik in het guesthouse heb gegeten de avond ervoor. Er was nl een welkomst dineetje georganiseerd voor 4 Nederlandse jongeren die 3 maanden vrijwilligerswerk gaan doen hier in Xela. Dom om de ska te eten en niet te checken of het wel gedesinfecteerd was, wat nodig is omdat de landbouwers groente en fruit meestal afspoelen met water vol bacteriën van uitwerpselen van vee of weet ik veel wat. Je kunt hier speciaal spul kopen wat je in schoon water doet en daarin laat je je groenten of fruit minimaal 5 minuten staan. Het is een ietwat chloorachtig goedje dus je moet het niet te lang laten intrekken want dan smaakt je verse sla of tomaat echt niet meer!

Enfin, ik ben sinds gisteren braaf de medicijnen aan het slikken en heb kopjes kruidenthee en 2 andere drankjes braaf gedronken die ik van de familie kreeg want dat was ok goed voor me. Grappig, ik ben helemaal niet van de medicijnen maar ik wilde zo snel mogelijk weer opknappen want het was echt niet fijn. En ik weet uit ervaring met groepsleden tijdens mijn reizen dat diarree lang aan kan houden en je zo slap wordt als een dweil. Kevin heeft nog maandverbandjes gehaald bij de supermarkt want ik had niet erg veel controle. De hele verdere dag op bed gelegen en tussen de gangen naar het toilet door heel veel geslapen.

Tegen de avond was ik wel leeg en was de diarregestopt en de buikpijn al een heel stuk minder. Vannacht ook heel veel geslapen en tegen de ochtend voelde ik me al een stuk beter, had weer zin om wat Spaanse woordjes te leren op mijn tablett. Om een uurtje of 9 wat ontbeten, geroosterd bruin brood met banaan. Daarna weer naar bed en wat Spaans geoefend. Om een uurtje of 11.00 uur lekker gedoucht en me maar eens aangekleed want het ging echt beter en wilde mijn mail checken in het guesthouse. In het guesthouse internet gedingest en nog wat gebabbeld met wat luitjes. Daarna naar huis en om 13.30 uur lunch, voor mij was er speciaal vega soep en ik heb wat rijst met avocado gegeten. Na de lunch heeft Kevin nog een paar foto's gemaakt van de hele familie, zou hij me ook toesturen! Nu weer terug in guesthouse en ondanks dat mijn buik toch nog wel wat rommelt gaat het goed gelukkig :-)

Zo meteen maar even langs Kaqchikel om te zien of er voor morgen nog een hike op het programma staat; -)

Totonicapán

Vanochtend had ik om 08.00 uur met Alexandra afgesproken om met de bus naar Totonicapán te gaan.

Dat is een leuk bergstadje dat bekend is vanwege de vele handwerkslieden zoals schoenenmakers, wevers, pottenbakkers, tinsmeden en meubelmakers die hun spullen vooral op de 2 grote marktdagen (dinsdag en zaterdag) verkopen. Het is een lokale markt en niet erg toeristisch, dus dat leek ons wel wat.

Met de zogenaamde chickenbus was het ongeveer een uurtje rijden en eenmaal uitgestapt was er gelijk van alles te zien aan leuke fotogenieke dingen en wat direct opviel waren de vele vrouwen traditioneel gekleed met vaak een grote mand op het hoofd. We liepen de hoofdstraat omhoog en zagen al vrij snel de eerste kraampjes en kleedjes van de markt. Mooi gekleurde stoffen, schoentjes, aanmaakhoutjes, aardewerk, fruit, rondwandelende verkopers, bloemen, lucifers, doekjes, beschilderde eieren, groente, kruiden, bonen, snoepgoed, jurkjes en zelfs complete kasten.

Hoe verder we kwamen hoe meer er te zien was en hoe drukker het werd. Alexandra zag een markthal en wilde daar wel een kijkje nemen. Het was de carnicería, een hal vol kleine verkoopplekken met dode beesten in alle vormen en maten, echt iets voor mij haha. Vanaf de bovenverdieping hadden we mooi uitzicht op het geheel en vooral op de vrouwen die daar vlees of worst of wat dan ook kwamen kopen.Intrigerend om te zien hoe ze met de mand op het hoofd binnenkomen, weten waar ze moeten zijn en als ze iets gaan kopen gaat de mand van het hoofd en kunnen ze rustig onderhandelen en de waren bekijken. Wat ze kopen verdwijnt in de mand (waar netjes een doek omheen zit) en die mand gaat vervolgens weer op het hoofd. Ik heb meerdere foto's proberen te maken maar er zijn maar een paar gelukt, die vrouwen zijn echt heel snel en mijn camera erg traag :-(

Toen we de hal uit wilden was het een beetje een opstopping in de nauwe doorgang, echt niet grappig meer. Ik hield mijn tas in beide armen geklemd want je wordt altijd gewaarschuwd dat juist op de drukste plekken veel dieven zijn. En Guatemala staat helaas bekend vanwege de vele straatrover, al dan niet met geweld. Eenmaal weer op straat, waar het inmiddels ook een drukte van belang was, lukte het met moeite om uit de massa vandaan te komen. En opeens roept Alexandra helemaal in paniek dat haar telefoon is gestolen. Een I pad waar ze ook foto's mee maakte ... shit! Ze had de telefoon steeds in haar jaszak met haar hand er omheen, maar had haar hand even uit de zak gehaald om wat haar uit haar gezicht te vegen. In een fractie van een paar seconden is het dus gebeurd, dat kan geen toeval zijn! We staan voor een slagerij en allemaal mensen (en de slager) om ons heen maart natuurlijk kon niemand echt iets doen. We hebben nog geprobeerd om haar nummer met mijn telefoon te bellen, maar hij was al uitgezet.

Alexandra was echt finaal van kaart, in die telefoon zaten natuurlijk al haar contacten, haar social media, haar info over haar terugreis naar Duitsland en nog erger .... zo'n 2000 foto's van de maanden dat ze al rondgereisd had in Guatemala. Iedereen had erg met haar te doen en ze waren erg meelevend. De slager gaf haar nog een flesje water en een vrouw is daarna met ons meegelopen naar de politie, wat een heel eind lopen was door vele straten vol mensen en waren. We hadden uiteraard geen oog meer voor dat alles en ik hield mijn tas nog steviger vast dan voordat dit alles gebeurde. Bij het politiebureau zijn we goed ontvangen en hebben de situatie een aantal keren opnieuw uitgelegd aan verschillende personen, dit alles voor de deur van het politiebureau, wel grappig eigenlijk. Niet lang nadat we afscheid genomen hebben van de behulpzame vrouw, zijn we in een politieauto naar een soort dependance gebracht waar Alexandra aangifte kon doen. Het werd ons in elk geval duidelijk dat dit soort akkefietjes aan de orde van de dag is en dat je echt niets maar dan ook niets van waarde bij je moet dragen, tenzij het onder je kleding is. Tja, een harde les voor de volgende keer en ik mocht m'n handen dichtknijpen dan ik niets kwijt ben geraakt. Ze doen dit soort berovingen in groepen en toeristen pikken ze er natuurlijk zo tussenuit, Alexandra helemaal want zij is super blond.

In elk geval zijn we na de aangifte door de politie helemaal terug gebracht naar Xela dmv 3 verschillende patrouille auto's, 3x overstappen dus, wat een service! Van een agent hoorden we nog dat je als toerist politiebescherming kunt vragen als je een stad, dorp, markt of ander soort plek wilt bezoeken.Dat kost verder niets, er zijn speciaal agenten voor opgeleid die ook Engels spreken. De overheid betaalt dat allemaal, ze hebben natuurlijk geen belang bij te veel negatieve publiciteit. Jammer dat we dat niet eerder wisten, maar goed, achteraf is het altijd gemakkelijk praten! Eenmaal terug in Xela ben ik nog even meegelopen en daarna ook maar op huis aangegaan.

Not a happy end van wat een toffe dag had moeten zijn.

p.s. Een paar uur later toen ik voor ik van huis ging in mijn tas checkte of ik de sleutel van het hostel bij me had, ontdekte ik dat in het kleine zijvakje van mijn tas een fikse snee zat, gemaakt met een mes. Aangezien het 3 laagjes stof waren zijn ze er niet direct doorheen gekomen en zat de sleutel nog netjes waar die meestal zit. Maar het is duidelijk dat het een bende was die ons gevolgd heeft en ik mag blij zijn dat niet mijn hele tas opengereten is en ik ook van alles kwijt ben geraakt. En uiteraard ook blij dat ons persoonlijk niet iets is aangedaan! We leven toch in een vreemde wereld nietwaar ..... wishing peace for all!

Laguna de Chicabal

Afgelopen zaterdag mijn eerste trekking gedaan hier in Guatemala! Was absoluut geweldig!

Een Duits meisje uit het guesthouse (Alexandra) wilde graag iets ondernemen het weekend en bij Kaqchikel Tours waar ik 2 middagen aan het werk ben voor een toeristische coöperatie was een jongen uit Polen (Lukas) die de hike naar de Laguna de Chicabal wilde doen. Dus besloten we mee te gaan met die trip. Ik heb op school nog geprobeerd om meer mensen enthousiast te maken maar dat lukte helaas niet. Het is nl zo dat er met hikes en andere trips minimaal 4 personen moeten participeren wil het een beetje geld opleveren voor de organisatie. De uitstapjes zijn naar Europese begrippen best goedkoop. Zo'n hike van een halve dag kost ca. 20 euro pp, een tweedaagse trekking kost ca. 60 euro pp. Water moet je zelf meebrengen en afhankelijk van de tocht ook (deels) je eten. Er zijn erg veel agencias die reizen aanbieden en veel toeristen lopen ze rustig allemaal af en boeken waar ze het voordeligste uit zijn. De concurrentie is aldus groot, maar dat geldt eigenlijk voor alles hier.

In elk geval ben ik zaterdag om 05.00 uur opgestaan, me rustig aangekleed, m'n bagage gecheckt en wat ontbeten. Om 06.00 uur stonden Alexandra en ik netjes bij de cathedraal te wachten op de taxi die er gelukkig ruim 10 minuten later was. We pikten Lukas op en tot slot onze gids Eduardo. Na 45 minuten lekker krap op de achterbank gezeten te hebben stapten we uit op een parkeerterrein net boven San Martin.

Hier begint onze wandeling, een breed zandpad dat niet al te lastig is, wel omhoog maar niet heftig en ook niet continue. We komen bij een open plek waar wat houten huisjes staan. Hier wordt entree betaald want vanaf dat punt is het een nationaal park en ik ga natuurlijk even plassen in een ander gebouwtje. We ontmoeten nog een andere gids die met een Amerikaanse dame op pad is. We lopen een flink stuk samen op en dat is het laatste stuk van de wandeling en tevens het pittigste stuk. We gaan nu alleen maar omhoog over een zeer stoffig zandpad.

Deze vulkaan is helemaal bedekt met begroeiing, dus onderweg is er niet echt een vulkaan gevoel. Tijdens de klim passeert een truck waar achterin een groep Maya mensen zit. Tja, zo kun je er ook komen. Deze mensen gaan een ceremonie doen bij de lagune vertelt de gids, dus dat treffen we!

Vlak voor we het hoogste punt bereiken hebben we al een paar keer mooi uitzicht. Maar dan opeens zijn we op het hoogste punt, we staan op de kraterrand en zien beneden ons de lagune liggen, erg mooi. Op de achtergrond de hoogste berg (ook vulkaan) van Midden-Amerika, de Tajamulco. Na de nodige foto's is er nog een uitzichtspunt de andere kant op waar we de vulkaan Santa Maria zien én de kleinere vulkaan Santiaguito die actief is en waar boven nog net wat rookwolken te zien zijn.

Hierna gaan we steil afdalen naar de lagune. Er zijn treden gemaakt van aarde en houten bielzen dus niet moeilijk maar wel een aanslag op de knieën.Net voor ons was een andere groep Maya's aan de afdaling begonnen die we halverwege toch maar ingehaald hebben. En opeens zijn we beneden aan de oevers van de lagune, wat mooi, wow! We maken gelijk wat foto's en gaan dan rustig rechtsaf in de richting waar de eerste groep Maya's al met een ceremonie bezig is. We blijven even staan om te kijken en vinden daarna verderop een grote liggende boomstam waar we met z'n zessen op plaatsnemen om het door onszelf meegebrachte ontbijt te nuttigen, heerlijk in het zonnetje.

Vlakbij ons is de 2e groep Maya's neergestreken en dus kunnen we ondertussen mooi zien hoe eea gaat. Niet heel spectaculair: bidden, zingen, bidden, teksten voordragen, bidden etc. Rondom de lagune zijn ongeveer 20 heilige Maya plekken en bij de ceremonie hoort ook het offeren van bloemen, aansteken van kaarsen en wat zo'n groep zelf bedacht heeft. Als gezin, als familie of als gemeenschap kun je een ceremonie initiëren. Aanleidingen voor een ceremonie zijn bv geboorte, zwangerschap, bruiloft, problemen, ziekte, overlijden. Kortom alles waar je maar hulp bij kunt gebruiken. Het offeren van bloemen gebeurt veel want langs de oevers van de lagune én in het water staan op veel plekken bloemen.

Na ca 45 minuten houd ik de boomstam en de veel kletsende medereizigers voor gezien en begin aan een wandeling rondom de lagune. Heerlijk rustig en in stilte!

Wow wat is het hier mooi!

Ik maak echt heel veel foto's: van de heilige plekken, van de prachtige natuur en natuurlijk van de lagune zelf. Onderweg kom ik nog een familie tegen die een kampvuur hebben gemaakt en de oudste vrouw nodigt me uit om later met hun wat te eten, maar daarvoor moet ik helaas bedanken want ik ben natuurlijk niet alleen. Deze trip is een halve dag, dus we moeten uiterlijk 13.00 uur terug zijn in Xela.

Als ik helemaal rond ben (de anderen zijn nog rondom de lagune aan het lopen) zie ik een klein groepje aan de oever bezig met een doek. Ik neem plaats op een afstandje en zie dat ze een altaar proberen te maken met heel veel kaarsen. Alleen door de stevige wind gaan de kaarsen steeds uit. Het zijn 2 vrouwen en 2 kleine kinderen en ik besluit een handje te gaan helpen. Dat is gelukt tot op zekere hoogte want de gids kwam me halen voordat alle kaarsen aan waren. Maar het was een voor mij bijzondere ontmoeting.

Met ons groepje gaan we via een ander pad (geen treden gelukkig) weer bij de kraterrand omhoog en vervolgens over dezelfde stoffige weg terug naar de parkeerplaats waar de taxi al op ons staat te wachten. 45 minuten terug naar Xela en om 13.15 uur thuis waar mijn eten al zo'n beetje voor me klaar staat. Wat een geweldige dag, wat een geweldige plek, Laguna de Chicabal zal ik niet snel vergeten!

Na de lunch ben ik wel een beetje op en ga lekker een paar uurtjes slapen. Daarna niet veel meer gedaan, helemaal goed :-)

Wikipedia:

Chicabalis eenvulkaanenkratermeerin het departementQuetzaltenangoinGuatemala. De berg ligt twee kilometer ten zuiden van de plaatsSan Martín Sacatepéquezen is ongeveer 2900 meter hoog. Het meer ligt op een hoogte van 2712 meter.

Het kratermeer wordt gezien als het centrum in de kosmosvisie van de Mam-Maya en de Maya's gebruiken de verschillende altaren op de oevers nog steeds. In de eerste helft van mei vieren de Mam hun traditionele ceremonies en er gelden dan beperkingen voor het bezoek van de plek. Wegens het spirituele belang van de plek is zwemmen er verboden.

Ik ga mijn blog anders beheren!

Dag lieve vrienden en familie,

Zoals jullie merken blijf ik een beetje of eigenlijk ernstig achter de feiten aanlopen. Het kost veel tijd om elke dag te schrijven wat ik meemaak en vaak kom ik er niet aan toe. Studeren is voor mij het belangrijkste en sinds afgelopen maandag ga ik de ochtenden naar school en de middagen werk ik tot 18.00 uur, tussendoor eten, af en toe uitstapjes, wat sociale contacten en m'n mail en Facebook een beetje bijhouden. Best veel allemaal en vaak heb ik niet eens genoeg tijd voor mijn studie.

Ik heb het verslag van 5 januari afgemaakt en gepost, dat was een belangrijke dag omdat er veel veranderde. Nu is het leven wat regelmatiger en wil ik af en toe iets over een onderwerp schrijven en dat met wat bijbehorende foto's plaatsen. Ook kan het zijn dat ik met terugwerkende kracht iets plaats over een excursie of uitstapje.

Als jullie van of over iets specifieks meer willen weten of zien laat het me weten!!

Ik heb nu ook ontdekt dat ik heel simpel kan reageren op wat jullie schrijven, dus hoop ook wat meer persoonlijk contact te kunnen gaan onderhouden.

Voor nu lieve groeten van mij en tot mails, xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx enz.

El fin de semana - sábado

Weekend is in het Spaans El fin de semana, het einde van de week. Vandaag sábado en dat is natuurlijk zaterdag.

Deze ochtend rustig aan gedaan, Kevin ging wel naar school omdat hij nog lessen in moest halen, maar ik kon heerlijk rustig aan doen. Eerst in bed nog een les Spaans gedaan en toen beneden douchen (Kevin had ontdekt dat als je de kraan maar een beetje opendraait het water wel warm is, het loopt alleen zo langzaam weg dat je in een voetenbadje staat) en dus m'n haren maar eens gewassen. Daarna aangekleed en ontbeten. Ik heb mijn eigen meegebrachte havervlokken uitgeprobeerd en dat was heerlijk met warme melk. Toen ik het bijna op had las ik op de zak dat het lekker was met o.a. een beetje kaneel. Daarom gevraagd en ook gekregen, was toppie, morgen dus weer :-) Verder de bekende pannenkoekjes met banaan en een beetje honing, ook lekker maar natuurlijk niet zo gezond. Kopje thee erbij, helemaal goed. Het was vanochtend een drukte van belang in huis omdat een aantal familieleden om 10.00 uur naar het vliegveld vertrokken voor hun terugreis naar de VS. Dus alle familie was er om nog afscheid te nemen en de families zijn hier echt heel groot. De ouders hebben iets van 8 kinderen en die zijn volwassen met deels echtgenoten en kinderen en sommige kinderen hebben ook al vrienden die over de vloer komen. Ik heb de vertrekkende gezinsleden een goede reis gewenst en me verder maar teruggetrokken op mijn kamer tot de stilte na de storm. Mijn voeten een beetje verzorgd want daar kom ik anders echt niet aan toe.

Om 10.30 uur heb ik me klaargemaakt om naar de meditatieles te gaan in de yoga school. Daar aangekomen stond ik voor een dichte deur en na een telefoontje kon ik weer op huis aan want de meditatie is pas volgende week.

Onderweg nog 2 relax broeken gepast in een tweedehands winkel (daar stikt het hier van, ik heb begrepen vooral kleding uit de VS) maar helaas was de ene te groot en de andere te klein.

Terug in huis materiaal gevraagd om de vloer van mijn kamer schoon te maken, gewoon een bezem met blik en een dweil rondom een bezem zonder haren. Een stofzuiger hebben ze dus niet, er gaan hier veel dingen nog op de ouderwetse manier, wel relaxed eigenlijk.

Na het poetsen van de vloer ben ik aan de was begonnen.

Er is wel een wasmachine in huis (eigenlijk is dit best een rijke familie want de meeste families hebben dat niet) maar niet voor mijn wasjes. Volgens mij willen ze de was liever niet mixen en wat ik zo hoor brengen de meeste toeristen en studenten hun was naar de lavandería, de wasserette. Ik kies ervoor om mijn was met de hand te doen, dat doe ik op reis ook meestal en ik ben ook wel benieuwd hoe het hier gaat.

De was plaats van het huis is op de bovenste etage. Wow, dit huis is nog veel groter dan ik dacht! Als je door de voordeur binnenkomt ga je een hele brede trap op naar de eerste verdieping. Onze heilige maagd heet je in de hal welkom (nu nog met veel lichtjes vanwege de kerst) en als je dan naar links het huis binnengaat zie je direct een grote trap naar boven met aan de andere kant de keuken annex eetkamer, best groot met op 2 plekken een eettafel en redelijk volgepropt met kasten die ook weer heel volgepropt zijn. De keuken heeft nog een kleine bijkeuken voor oa het afval. Tegenover de keuken naast de trap is een gang met links een badkamer met wastafel, douche en toilet, 2 slaapkamers waar in de eerste Kevin slaapt en in de tweede de zoon van 1 van beide dochters. Tegenover die kamer is mijn kamer en dat is dus ook het einde van de gang waar ook de wasmachine staat.

Als je de trap op gaat naar de 2e etage zijn daar een flink aantal kamers, een badkamer en een ruime overloop waar een volledig bankstel staat. Dan is er nog een 3e verdieping met nóg meer kamers, geen idee wat overal achter de deuren zit. In elk geval kun je daar naar buiten naar een soort patio van beton omringd door muren waar de was te drogen hangt, waar een echte ouderwetse wasplaats is met alleen koud water en waar een kooi staat met 2 papegaaien die een hoop herrie maken. Ik ben denk ik een uurtje bezig geweest om mijn vieze kleren te wassen en na mijn spijkerbroek (had ik tot het laatst bewaard) had ik het wel gehad met de was. Maar fijn om weer iets met de handen en spieren gedaan te hebben want je wordt hier best lui zonder huishoudelijke werkzaamheden en zonder te fietsen, tuinieren of wat dan ook.

Na de was even gemediteerd, wat geschreven en toen was het lunchtijd. De lunch was heerlijk met rijst en heel veel groente. Daarbij de bekende plakjes maïs, net iets anders dan de tortilla's maar qua smaak vergelijkbaar. Ik zal de komende dagen wat foto's van het eten hier maken, dan krijgen jullie een beetje een idee. Met Kevin afgesproken om morgen samen te gaan brunchen in een eetgelegenheid in de buurt met die dag van 10.00 tot 15.00 all you can eat voor 50 quetzales, ongeveer 5 euro. Op zondag wordt er inderdaad niet voor het eten gezorgd: LOS DOMINGOS LA REINA NO COZIDA maw op zondagen kookt de koningin niet

Na de lunch wat geschreven en toen heeft Carlos me met een jeep opgepikt. De afspraak was om een stukje te gaan lopen, maar zoals ik al dacht hadden we daar verschillende ideeën over. In elk geval hebben weer eerst een paar dingen gekocht bij een grote supermarkt buiten het centrum en hebben toen een bezoek gebracht aan een grote lokale markt. Allerlei groenten en fruit gekocht voor de lunch morgen waarvoor ik uitgenodigd ben. Ook groente en fruit gezien dat ik niet kende en wat leuke plaatjes geschoten van verkopers en wat ze verkochten. Daarna de berg opgereden naar een restaurant met prachtig uitzicht op Xela. Wat foto's gemaakt en wat te eten en drinken besteld. Er kwam nog een vriendin en iets later nog een vriend (Mariana) met zijn moeder. In het begin vond ik het nog wel gezellig, maar toen de 3e fles wijn opengetrokken werd (en vooral door Carlos opgedronken) wilde ik toen het al 19.00 uur was wel naar huis.Die vriendin van Carlos had tarot kaarten gelegd voor Carlos en een paar anderen die er later nog bijkwamen en ze zou nog kaarten leggen voor de moeder van Mariana niet voor mij maar was misschien ook lastig geweest te begrijpen.

Om 19.30 uur thuis waar iedereen al klaar was met eten. Mijn bord eten werd even in de magnetron opgewarmd, was lekker met ei, tomatensaus, rijst, bonen en natuurlijk weer maïsmeel plakjes en brood.

Na het eten nog even wat foto's van vandaag bekeken en niet al te laat naar bed. In bed nog wat Spaans gestudeerd en toen lekker gaan slapen.

De laatste schooldag van mijn eerste week in Xela

Ik ga hier steeds vroeger slapen en wordt dus ook steeds vroeger wakker. Nu heb ik nog een uur voordat de wekker afgaat. Mooi tijd om wat in te halen qua verslagen. Ik zou natuurlijk ook kunnen studeren, maar ik kom steeds verder achter met mijn verslagen en het is ook fijn als dat bij is! Ik ben alleen niet zo snel én schrijf soms te uitgebreid. Haha, ik schrijf zoals ik vertel. Misschien moet ik een app downloaden die schrijft wat ik inspreek :-)

Ik ga hier zo vroeg naar bed omdat het buiten bed best koud is. Als je een paar uur in de kou hebt gezeten, eigenlijk bijna de hele dag want op school is het ook niet echt warm, dan heb je het wel een beetje gehad. Ik heb 2 rokken meegenomen uit Nederland maar ik had beter een extra broek mee kunnen nemen! Er was mij door Commundo verteld dat het in Xela 's nachts koud is, maar overdag snel opwarmt. In de zon is het best lekker maar in de schaduw én in gebouwen en huizen is het echt koud. Er is hier nergens centrale verwarming en kachels kennen ze ook niet. Dus lopen de mensen rond (ook in huis) met sjaal en lang ondergoed. Tja, daar was ik niet op voorbereid. Ik ga het weekend misschien wat kleren zien te kopen.

07.15 uur ontbijt met cornflakes en warme melk (ze weten het al), een banaan en een soort flensjes, Frans brood noemen ze dat hier.

5 minuten voor 8 naar school en netjes op tijd aanwezig, best handig een huis dichtbij school! Vandaag de laatste lesdag van deze eerste week, dus hard aan de slag! In de pauze weer even aan de wandel geweest, iets verder dan gisteren en wat foto's gemaakt van ramen en een winkeltje. De directrice van de school kan ik pas om 1 uur spreken dus is het nog onzeker of ik volgende week terugkom. Dat ik verder ga met lessen is zeker, alleen is de vraag of we er uit komen mbt de financiën. Na nog flink wat doorkachelen met nóg meer werkwoorden eindigend op -ar is de les ten einde en ga ik in gesprek met de directrice. Dat heeft nogal wat voeten in de aarde want wat ik bedacht heb is natuurlijk ongebruikelijk ; -) Het bedrag dat ik zou moeten betalen was inderdaad 1150 quetzales. Na mijn uitleg dat ik niet meer wilde betalen dan iemand anders hier moest ze overleggen en kwam het bedrag op 900 quetzales, dat is inderdaad het bedrag dat de school vraagt voor lessen zonder gastgezin.

Maar ik had bedacht dat ik mijn verblijf bij de familie wilde verlengen (het is toch wel heerlijk als je gewoon aan tafel aan kunt schuiven en scheelt ook heeeel veel tijd) en dat als ik voor 4 weken verblijf in februari (4 weken januari had ik in Nederland al betaald) inclusief lessen zou betalen, dus 4800 quetzales, ik wellicht die lessen al deels in de maand januari zou kunnen nemen en uiteraard ook volgende week. Ik denk dat het een kwartier duurde voordat we op 1 lijn zaten en jaaaaaa, ik ga door met lessen en blijf zoals het er nu uitziet bij deze familie wonen!

Met dit goede nieuws naar huis want Kevin was natuurlijk heel benieuwd. Vrij snel aan tafel en voor het eerst een beetje weinig te eten gekregen, Kevin had best nog honger maar alles was op. Er waren ook veel eters vandaag, een groot deel van de familie die hier op vakantie was en morgen terug gaat naar de VS.

Na de lunch wat schrijven op mijn kamer en nu ga ik naar het guesthouse voor internet. Kan ik de dagen die klaar zijn posten! Het weekend geen school dus dan moet het lukken om de tussenliggende periode ook te beschrijven én om eindelijk wat foto's toe te voegen!

Enfin, het gaat goed met mij en ben blij dat ik ervoor gekozen heb om me helemaal aan het Spaans te wijden.

Voelt toch als een groot cadeau aan mezelf!

Love you, liefs Inge

p.s. Fijn dat jullie mijn verslagen lezen en zo een beetje bij mij zijn :-)

Een doordeweekse dag vol 'verrassingen'

Op tijd op, nog wat gestudeerd voor het ontbijt.

Warme melk gekregen en verder niets nieuws bij het ontbijt. Geen fruit dit keer maar gelukkig had ik nog kleine banaantjes waarvan ik een paar mee naar school neem, lekker voor op de kale bruine broodjes!

Op school gelijk hard aan de slag tot de pauze.

Voor de pauze had ik me voorgenomen om de callejón verder te verkennen en boven het paadje te nemen. Had speciaal mijn wandelschoenen aangedaan want het is best steil en erg oneffen. Op het hoogste punt van de callejón het paadje genomen en daar op een steen in het zonnetje mijn broodjes opgegeten, heerlijk genietend van het fantastische uitzicht over de stad en de bergen rondom. We zitten hier op bijna 2000 meter hoogte dus eigenlijk leven we hier echt in een berggebied. Je hebt daar alleen in de stad geen idee van en ook Guatemala-City ligt ver boven zeeniveau op zo'n 1500 meter. En groot deel van Guatemala ligt dus hoog, eens uitzoeken hoeveel procent. Na de broodjes opgepeuzeld te hebben (lekker!) een paar foto's gemaakt en verder het paadje genomen (er kwam nog een meisje tegemoet die blijkbaar op weg was naar huis). Het paadje kwam naar verwachting uit bij een andere callejón en daar wilde ik wat rondkijken en foto's maken. Er kwam een vrouw naar beneden gelopen die mij vroeg of ik die en die wilde spreken, ze dacht blijkbaar dat ik het huis niet kon vinden.

Ik legde haar uit dat ik vlakbij op school zat en de buurt aan het verkennen was en foto's wilde maken en dat het hier zoveel mooier was dan beneden in de stad. Ze vroeg mij of ik van yoga hield. Ja, antwoordde ik verbaasd. Het bleek dat ze een yoga school had en ze nodigde mij uit om lessen te komen volgen. Ik vertelde dat ik niet veel ervaring heb met yoga, maar wel erg van meditatie houd.

Toen bleek dat ze op zaterdagochtend meditatie geeft en daar ga ik bijna zeker heen! Ben heel benieuwd en was helemaal blij dat ik zo'n leuk contact had met zomaar een lokaal iemand.

Het half uur pauze was inmiddels voorbij en dus heb ik snel dezelfde weg terug genomen en aan mijn lerares uitgelegd waarom ik te laat was. Alles in het Spaans uiteraard en natuurlijk ook met allerlei fouten en het niet kunnen vinden van woorden, maar ik kan me al aardig redden in het Spaans. Toch is deze ene week les niet voldoende en ga overleggen met de baas van mijn werk (gaat a.s. maandag beginnen) wat de mogelijkheden zijn.

Tegen het einde van de ochtend kwam er opeens een jonge vrouw voor mij om te overleggen over mijn tijden van het werk (ze blijkt de persoon te zijn waar ik nauw mee ga samenwerken en heet Evelyn) en ik heb geïnformeerd of het mogelijk was om nog een week lessen te nemen en wat dat zou kosten, want alles wat in Nederland is geregeld ging ook via hun organisatie. Ze zou het overleggen en terugkomen.

Met mijn lerares nog besproken hoe verder en ze vond dat ik alles snel oppikte en ook een goede uitspraak had maar ik zeker nog meer te leren had en deze ene week niet voldoende was.

Om 13.00 uur kwam Evelyn terug en ja het is mogelijk om in de ochtend school te doen en direct na de lunch naar het werk te gaan.

Ze heeft me meegenomen naar het werk (dat was wel even lopen, helemaal aan de andere kant van het Parque Central. Daar alle uren opgeschreven en kennis gemaakt met een andere collega. Het ziet er daar allemaal heel anders uit dan ik verwacht had, maar dat raak ik al gewend. Ik heb gevraagd wat de week school zou kosten want ze wilden graag dat ik het via hun zou betalen en dat bleek op 1150 quetzales te komen, ongeveer 120 euro.

Ik had ergens op school gelezen dat een week les inclusief homestay en maaltijden slechts 1200 quetzales kostte. Dat wilde ik verder uitzoeken en ook wat ik eigenlijk in Nederland had betaald. Het was gelukkig geen probleem als ik de school rechtstreeks zou betalen. Ik ben snel naar huis gegaan want het was al lang etenstijd en ik had honger. Thuis direct aan tafel, mijn huisgenoot had het eten al bijna op. Direct gevraagd wat hij betaald heeft en dat is inderdaad 1200 quetzales per week inclusief alles. Ik heb vanuit Nederland alleen al voor de lessen 125 euro betaald, dus eens even zien wat de school gaat berekenen voor een week lessen bijboeken.

Om 15.30 uur hebben we een excursie naar een chocolaterie, maar ik ga al eerder naar school in de hoop de manager te kunnen spreken en ook nog wat huiswerk te maken. Dat eerste is niet gelukt, dat moet wachten tot morgen, het tweede wel totdat het tijd was om naar de chocolaterie te vertrekken.

Dat was 10 minuutjes lopen en binnen rook het heerlijk naar chocolade! Achter de winkel was een zaaltje met wat tafels en stoelen en daar moesten we plaatsnemen.

We kregen gelijk een menukaart om een van de vele soorten chocolademelk en andere chocolade lekkernijen te kiezen. Zelf niets besteld ivm mijn zoveel mogelijk suikervrij willen blijven en chocolade zonder suiker vind ik echt geen traktatie. Er wordt een best lange documentaire gedraaid, eerst in het Spaans en daarna op mijn verzoek nog in het Engels. Alles over cacao en de geschiedenis en de Maya's wordt in de film verteld, zeer interessant maar teveel om te onthouden.

Helaas krijgen we niets in het echt te zien en na het afrekenen gaat het weer op huis aan.

Tot het diner huiswerk gemaakt, lekker gegeten en daarna nog eventjes gestudeerd. Een douche genomen op de verdieping hierboven want de douche van de badkamer die we beneden gebruiken is zo goed als koud en ik heb het binnen altijd al zo koud .... Na het douchen lekker m'n thermo ondergoed aan en snel gaan slapen, in bed onder de dekens is het aangenaam :-)

Naar school

Vandaag is mijn eerste schooldag, heb er zin in en is ook nodig, want hoewel ik best wat woorden weet en ook bijleer, is het met mijn grammatica en het maken en begrijpen van zinnen slecht gesteld.

Zit nu op mijn kamer crackers met banaan te eten met een kopje thee erbij. Buiten is het nog koud, dus flink wat laagjes aan qua kleding.

Ben benieuwd, tot later!

De weg naar school gelukkig kunnen vinden en binnen werd ik opgevangen door Rosa. Ik kon een kopje pakken voor koffie of thee (gelukkig ook kruidenthee, kamille, werd voor mij uit de keuken gehaald) en heb kennis gemaakt met mijn lerares. Ze lijkt aardig en heeft veel ervaring met lesgeven zei Rosa. Prima, een tafeltje gekozen en begonnen met mijn eerste les. Al snel bleek dat ik zelf moest zorgen voor een schrift en alles wat je verder maar nodig hebt voor je lessen. Een pen had ik wel maar papier niet, was er van uitgegaan dat dat op school zou zijn. In de pauze kon ik wel een schrift gaan kopen, de pauze duurt 30 minuten dus dat moet lukken. Papier is blijkbaar een kostbaar iets want mijn lerares gebruikt een stuk papier om schriftelijk dingen te verduidelijken en dat papier wordt tot alle lege plekjes gevuld zijn gebruikt.

We hebben eerst wat gepraat en wat basis dingen doorgenomen als het alfabet, de cijfers van 1 tot 10 en de dagen van de week. Niet moeilijk, er is gelukkig wel wat blijven hangen van 15 jaar geleden. Bovendien heb ik de afgelopen week regelmatig gestudeerd dmv een hele leuke app op mijn tablet. Na 2,5 uur les met een aantal kopjes thee is het pauze. Ik kreeg het advies om een schrift in de supermarkt te gaan kopen, maar aangezien het stikt van de winkeltjes hier, heb ik onderweg bij de 2e winkel met oa schrijfwaren mijn schrift gekocht voor wel Q 3,50 ongeveer 35 cent. Een hele leuke trouwens met "My school is cool ". Ik zal er een foto van maken.Na de pauze nog 2 uur les en kon ik gelukkig aantekeningen maken van alle info. Waar hebben we het over gehad? Over het vragen en zeggen van de tijd, het hebben van honger, dorst etc en het vragen en zeggen waar je van houdt, wat je lekker of leuk vindt.

Het gaat best aardig hoewel ik regelmatig Portugees en ook een beetje Italiaans erdoorheen gooi. Het Spaans is echt weer wennen, het is zo eigen geworden dat Portugees! Om 13.00 uur zijn de lessen ten einde en is mijn huiswerk (tarea) voor de volgende dag het maken van vragen en antwoorden over waar we het over gehad hebben.

Na de les ben ik naar het kantoortje gegaan van Paula, de vrouw die het financiële regelt en ook de contacten met families en organisaties als La Casa de los Tiempos (waar ik me aan verbonden heb) onderhoudt. Ik wilde uitleggen hoe eea gegaan was waarom ik nu in het guesthouse zat en ik was benieuwd of er al meer bekend was over mijn oorspronkelijke gastgezin. Ze vertelde dat ik vanmiddag kon verhuizen naar mijn gastgezin. Een van beide dochters was al terug en de rest van de familie zou later terugkomen. Maar ik was welkom en om 16.30 uur zou Paula met de auto naar het guesthouse komen om met mij naar het nieuwe adres te gaan. Dat was een onverwacht bericht want ik zou er oorspronkelijk niet eerder dan dinsdag terecht kunnen. Maar goed, dingen gaan hier vaak anders dan gepland heb ik al begrepen dus ik naar huis want moest natuurlijk én al mijn net uitgepakte en opgeruimde spullen inpakken én had nogal wat eten op te maken want ik had voor meerdere dagen ingekocht.

In de gezamenlijke keuken van het guesthouse een grote goed gevulde omelet gemaakt met kaas, guacamole gemaakt met tomaten en de zak bonenpuree in een bakje gedaan. Met de rest van mijn nachos heb ik overheerlijk (en veel) gegeten! Na het eten afgewassen en alle houdbare spullen die ik in de keuken had in een boodschappentas gedaan. Daarna begonnen mijn andere spullen in te pakken en tussendoor nog wat op internet schrijven want ik ging er niet vanuit dat dat bij de familie zou kunnen. Om 16.00 uur ging onverwachts de bel en stond Rosa op de stoep om mij te verhuizen. Ik was nog niet klaar met alles maar kon al wel m'n grote tas op wieltjes meenemen en mijn ingepakte rugzak. De rest kon ik dan immers wel later ophalen. Op straat verwachtte ik een auto maar we liepen steeds verder over de stoep die hier enorm ongelijk is met ook steeds opstappen en afstappen. Ik vroeg toen we 2 blokken verder waren waar de auto stond maar surprise, we gingen lopend naar mijn nieuwe adres. Gelukkig was het niet heeeel ver en bij het huis aangekomen heeft is Rosa nog even meegegaan naar boven om uit te leggen dat ik nog terug moest om mijn laatste spullen te halen. De dochter (een jaartje of 45) heette mij hartelijk welkom en wees mij m'n kamer. Alles voelde gelijk goed, het huis kwam totaal anders over dan de andere huizen en mijn kamer was helemaal prima! Een twijfelaar, een kledingkast én een open kast. Op de grond een matje en zowaar 2 handdoeken op bed. Tot nu toe moest ik mijn eigen meegebrachte handdoek gebruiken dus dit voelde wel luxe. De badkamer was vlakbij op de gang, fijn om niet 's nachts een trap af te moeten naar het toilet! Ik heb m'n spullen op mijn kamer gezet en ben vrij snel terug gegaan naar het guesthouse want daar was oa nog mijn handtas met paspoort, geld, tablet, telefoon etc. Terug in het guesthouse de laatste spullen ingepakt en nog wat afgemaakt op internet. Daarna met mijn boodschappentas, een plastic tas en natuurlijk mijn handtas in de schemering de laatste loodjes van mijn (zeker voorlopig) laatste verhuizing.

Ik ben wel blij dat ik bij een familie ga wonen want het valt toch best tegen om alles zelf te moeten doen. Boodschappen, koken, afwassen en ook nog variatie aanbrengen kost echt veel tijd. Bij mijn familie mijn laatste spullen op mijn kamer gezet en de kasten ingericht. Dat voelt echt goed, geeft rust want ik weet dat ik hier voorlopig blijf! Al vrij snel werd ik geroepen om te komen eten, het diner. Volgens mij kreeg ik ei (veel eieren in een paar dagen ...), zwarte bonen, platanos en brood. De avondmaaltijd is in Guatemala vrij simpel, het middagmaal is het belangrijkste. Maar het was een goed bord vol en ik was blij dat ik oa bonen kreeg, onmisbaar hier voor een vegetariër. Terwijl ik zat te eten kwamen er heel veel mensen binnen met heel veel bagage en andere spullen. Het werd een drukte van belang in de keuken en ik had geen idee wie wie was, laat staan wie hier woonde en wie niet. In elk geval was de familie terug van een vakantie aan de kust zo bleek en moesten ze weer erg wennen aan de kou hier. Ik maakte kennis met de vrouw des huizes en met haar sprak ik af over het ontbijt voor de volgende dag, ik moest immers naar school. Ik heb me daarna ook vrij snel teruggetrokken op mijn kamer, de laatste spullen opgeruimd en in bed nog wat Spaans geoefend. Niet al te laat gaan slapen.